Een overgetelijke kerst op de Elbe
Kerstmis 1965 was voor Gerrit van Leeuwen een kerst om nooit meer te vergeten. Niet alleen omdat hij als 16-jarige jongen de reis van zijn dromen maakte met toen een van de sterkste zeeslepers ter wereld, de Elbe. Van Leeuwen viel tijdens de reis over de Indische Oceaan op eerste kerstdag overboord. Hij werd ternauwernood gered en vierde een onvergetelijk kerstfeest, nu meer dan veertig jaar geleden.
“Op 1e kerstdag gaat de sloep te water om kerstgaven en telegrammen naar de run te brengen. We hebben de hele week al op het vinkentouw gezeten om naar de sleep te gaan. De zee was echter te wild om een sloep te strijken. Neptunus had weer eens herrie met de gravin. Hij blies dan ook vervaarlijk door zijn baard en stuwde de zeeën als muren voor zich uit. Vanmorgen nog wel een behoorlijke deining, maar niets in de weg dus naar de run.” “Toen we terugkwamen zouden de stuurmansleerling en de jongen, van Leeuwen, als eerste uit de sloep gaan.
De sleepboot helde echter zwaar over bakboord, juist op het moment dat van Leeuwen het potdeksel (reling) wilde grijpen. Hij greep helaas mis, dook voorover de oceaan in en dreef naar achter, onder de sleepdraad door, naar bakboord. Hij hield zich gelukkig kranig zwemmende boven water. Matroos van der Meide gooide de drenkeling snel een zwemvest na, maar die kon het niet pakken. De schroef werd gestopt zodat hij daar geen klap van kon krijgen.”
Terwijl de familie thuis kerstfeest viert, vaart de jonge Gerrit van Leeuwen dus met de sloep van de Elbe naar de collega’s op de sleepboot Tasman Zee, met zeer onverwachte afloop. Gerrit van Leeuwen vertelt zelf over zijn onfortuinlijke duik in de Indische Oceaan: “De stuurmansleerling was langer dan ik, dus hij kon nog net de rand pakken. Omdat ik niet zo groot ben greep ik dus mis. De sloep gaf meteen vol gas want door de deining dreigde ik geplet te worden tussen de Elbe en de sloep. Het volgende gevaar was de schroef, die door haar kracht een enorme zuiging veroorzaakte. Gelukkig werd die gestopt anders had ik het niet meer kunnen navertellen.”
Gerrit van Leeuwen is in juni 2006 overleden